دست طلب که پیش خَسان می‌کنی دراز

پل بسته‌ای که بگذری از آبروی خویش

از: صائب.

خسان: جمع خس‌: خار، ریزه‌ی کاه، علف خشک.

مشاهده‌ی این مطلب و «ابیات زیبا»ی دیگر، از راه لینک زیر در وبگاه بِنیسی‌ها: http://benisiha.ir/2017/05/14/ .

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.